Na dit heerlijke feestweekend heb ik de boot teruggenomen naar Padangbai en vanuit hier ben ik direct naar het vliegveld gegaan. Ik moest wel, want die nacht vloog ik naar Singapore, om vervolgens door te vliegen naar Vietnam. Eigenlijk wilde ik nog veel langer op Gili blijven, maar mijn visum was weer bijna verlopen en om problemen te voorkomen, wilde ik een paar dagen van te voren alvast het land verlaten.

Bijna verlopen, dat dacht ik althans. Helaas was er weer een misverstand. De verloopdatum van mijn visum was 16 januari, maar mijn visum mocht ik maar 2 maanden gebruiken en in oktober kwam ik het land al in. Hier kwam ik in mijn laatste week in Indo pas achter en ik dacht; nu ben ik toch al te laat, laten we nu maar lekker genieten. Met goede hoop stapte ik het vliegveld op en dat ging me redelijk goed af. Totdat ik de laatste poort het woord ‘immigration’ zag staan. Ik hoopte dat je daar alleen langs moest als je het land binnen ging, maar helaas. Deze oplettende heren zagen dan ook niets door de vingers, wat me een boete van €325 opleverde. Natuurlijk had ik dit niet opzak, dus dit was nog rennen om dit optijd te krijgen. Gelukkig heb ik mijn vliegtuig uiteindelijk wel gehaald, maar helaas wel met een lege bankpas :(

Maargoed, laten we dat dan maar snel vergeten, en op naar het volgende avontuur; Vietnam. Na een nacht te hebben overleefd op het vliegveld in Singapore, ben ik de volgende ochtend naar Saigon(Ho Chi Minh) gevlogen. (De oude naam Saigon wordt hier nog steeds door iedereen gebruikt). Ik had weer eens geluk met een plekje naast het raam en genoot van het uitzicht over Vietnam. Met verbazing zag ik hoe groot Saigon wel niet was! Ik vroeg me in het vliegtuig al af hoe ik ooit de weg zou kunnen vinden naar mijn hostel!

Eenmaal aangekomen kwam het nieuwe visumprobleem weer aan de orde. Ik dacht inmiddels al een specialist te zijn door al mijn ervaringen, maar nu had ik geen contante dollars of Vietnamese munt bij me om het visum te betalen. Dit leverde me weer een anderhalf uurtje vertraging op, maar daarna kon ik toch eindelijk het vliegveld af. Een taxi heeft me naar mijn hostel gebracht en daar kon mijn drukke planning beginnen. Er is zoveel te zien in Saigon, mijn planning was om daar maar 2 dagen te zijn, maar ik wist al dat het veel te kort was.

Ik verbleef in het backpackersgebied van Saigon, waar het vol stond met toursbedrijven. Ik had al gehoord over de Cu Chi Tunnels en wilde het graag bekijken. Dat is een tunnelnetwerk van minstens 300km lang, beginnend onder Zuid-Vietnam wat zich uitstrekt naar het noorden, wat de Vietcong gebruikte tijdens de Vietnamoorlog. Deze zijn nog steeds in zijn huidige staat de bekijken. Natuurlijk is dit een grote toeristische attractie geworden en worden deze trips veel aangeboden. Ik had dan ook het geluk dat deze trip elke middag werd aangeboden, en daarvoor was ik net optijd. Een uurtje had ik om in te checken in mijn hostel en daarna zat ik alweer in de bus naar de Cu Chi Tunnels. Nja, van de busreis heb ik niet veel mee gekregen, want de vermoeidheid begon toch wel toe te slaan.

Onderweg maakte we een stop waar we de konden zien hoe de handschilderingen werden gemaakt. Dit is overal in Vietnam te vinden, maar bij deze kwamen de materialen oorspronkelijk uit de oorlog. Op deze plek waren de Amerikanen gevestigd tijdens de oorlog en in dit gebouw werd het Agent Orange gemaakt, dat was het ontbladeringsmiddel die Amerikanen gebruikten om de jungle te ontbladeren. Zo werd het voor de Vietcong veel moeilijker om Zuid-Vietnam te betreden en daar ten strijde te trekken.

De Cu Chi Tunnels hebben we vervolgens bezocht, waar we een rondleiding kregen door het gebied waar de Vietcong werkzaam was. Dit was vroeger echte jungle, maar helaas is een groot deel flora hier weggehaald en staan er veel jonge bomen. Dat maakt de echtheid wel minder. De tunnels waren daarintegen nog wel begaanbaar in dezelfde staat. Ik leerde daar een Duitser en een Indo kennen en samen kropen we de gevechtstunnel in. Dat maakte het nog wel even spannend! Ik besloot om maar niet over de geschiedenis te beginnen.. Het werd nog beter toen we wat Fransen ontmoetten, het hele oorlogsteam compleet!

Na deze vermoeide middag ben ik s’ avonds dan ook maar snel m’n bed in gekropen en voorbereid op de volgende dag. Deze 2e dag in Saigon had ik een tour gepland naar de Mekongdelta. Dit is de op een na langste rivier van de wereld en rondom liggen voornamelijk traditionele dorpjes. Hiervan hebben we er ook 2 van bezocht. De eerste was een traditioneel kokosnootdorp. Hier werd echt alles van kokosnoot gemaakt, tot snoepjes toe! En lekker dat die waren! Naast de kokosnoot werden hier ander voedingsproducten geproduceerd wat we konden bekijken. Ook rijst speelt hier een grote rol. We hebben bekeken hoe men rijstpapier produceerden; het plastic wat men weer gebruikte voor de kokosnootsnoepjes. Ik was zo’n 10 minuten bezig om het plastik van het snoepje te krijgen, totdat ik hoorde dat je het gewoon kon eten. Natuurlijk, het was van rijst gemaakt.

In dit tropische gebied waren veel slangen te vinden. Af en toe nog een tamme, zoals je op de foto ziet. In dit gekke dorp stopten ze zelfs de slangen in de whisky. De welbekende slangenwhisky wordt door vele stammen als traditie gedronken. Ik hoorde van een goeddrinkende Amerikaan daar een dag ziek van zijn geweest, dus dat heb ik maar niet geprobeerd.

Het volgende eiland wat we bezochten stond bekend om zijn honingproductie. Hier kregen we een honingproductie te zien, maar dat was na mijn mening ook gewoon in Nederland te vinden. Wel had deze honingthee een andere smaak. We kregen hier tweemaal een theetje met traditionele snacks, zoals we daarvoor hadden gezien. Bij een van deze theetjes kwamen er Vietnamese zangeressen. Er kwamen 3 mannen bij met traditionele gekke instrumenten, die ik mijn hele leven nog niet had gezien. We verstonden natuurlijk niks van de gezangen en naar mijn mening klonk het nergens naar maargoed, zal wel iets moois zijn geweest..

Na dit theetje werden we opgewacht door Vietnamenen die ons in de Vietnamese floot rondvaarde door de jungle van de Mekongdelta. Goed gekleed (zie foto) hebben we hier heerlijk genoten van de Vietnamese natuur.

Na dit hele avontuur zijn we terug gegaan naar Saigon. De tour was ook voor 2 dagen te plannen, maar helaas was mijn planning al te vol. De volgende ochtend zou ik namelijk al vertrekken naar de volgende stad, de grote badplaats Mui Ne. Ik had nog helemaal niks gezien van Saigon en had deze avond gepland om Saigon te bekijken. Ontzettend veel geluk dat ik had, kwamen we om 5 uur al weer aan in Saigon, precies een uur voor de zonsondergang, en precies bij het startpunt van mijn sightseeingwandeling. In 2 uur ben ik door de stad gerend om al de hoogtepunten te bekijken, van de bekende kathedraal ‘Basilica’, het onafhankelijkheidspaleis, het wereldberoemde postkantoor en het oorlogsmuseum, tot aan de Saigonrivier, allemaal precies optijd voor zonsondergang. Met een heerlijk gevoel heb ik mijn dag afgesloten in een Vietnamees cafeetje met een heerlijk biertje voor een vietnamese prijs; €0,30!!