Deze keer een verhaaltje van Jeroen. Vorige week heb ik namelijk niets nieuws gedaan, maar voor Jeroen was natuurlijk alles nieuw. Vandaar dat het woord eerst aan hem is.

Daar gaan we dan! Nadat Felonie een maand geleden naar Zuid-Afrika vloog, was het de beurt aan mij. Ik werd naar Schiphol gebracht voor mijn eerste grote reis. Hoe zou de reis verlopen? Het was best spannend, maar nu kan ik jullie zeggen dat het een hele fijne vlucht was. Ik heb veel geslapen en een mooie film gezien. Het ging eigenlijk veel sneller dan verwacht.

Aangekomen in Cape Town stond Felonie mij op te wachten en zijn we samen met de taxi naar het vrijwilligershuis gegaan. Verder hebben we deze dag lekker rustig wat gedronken en niet veel gedaan.De rest van de week heb ik vooral meegekeken op het project waar Felonie de hele maand was geweest en daar was ik van onder de indruk. Super leuke kinderen die met heel weinig tevreden zijn. Buiten het project om heeft Felonie mij heel veel van de stad laten zien en zo zijn we dus elke dag wel echt erg druk geweest. Druk, maar super leuk!

Donderdag heb ik (felonie) wel iets nieuws gedaan. Ik wilde Jeroen de eerste dag in Zuid-Afrika verrassen met een leuke trip, maar helaas regende het dinsdag. We keken er erg naar uit om iets samen te doen, maar door het zonnige weer was donderdag een betere optie. Ik had gepland om naar Hermanus te gaan en walvissen te spotten. Hiervoor zijn er echter vanuit Kaapstad geen georganiseerde trips, maar ik had al gehoord dat het eenvoudig te bereiken was met een auto. Het koste wel veel tijd en energie om een auto te huren, maar woensdagmiddag is het dan toch gelukt.

Omdat ik Jeroen graag wilde verrassen met een leuk dagje, kon ik natuurlijk niet van hem eisen dat hij ging rijden. Normaal zou het rijden natuurlijk geen probleem zijn, maar hier rijden ze aan de linkerkant van de weg. Wel even wennen dus! De auto die wij hadden gehuurd, moesten we ook nog eens uit het midden van de stad ophalen. Het links rijden ben ik inmiddels wel een beetje gewend, maar schakelen aan de linkerkant was wel even wennen. De deur heeft wel eens een klap gehad toen ik probeerde te schakelen en tot twee keer toe probeerde ik de gordel uit het midden van de auto te halen. Dit lukte helaas ook niet.

We begonnen dus onze dag in Hermanus. Deze stad is zo’n 150 km verwijderd van Kaapstad. De heenweg er naar toe was echter al een bezienswaardigheid. Zó schitterend! Ik had al een deel van dit gebied gezien tijdens mijn trip naar kleinbaai, toen ik ging duiken met de haaien, maar ik zal er nooit genoeg van krijgen.

Aangekomen in Hermanus zijn we op zoek gegaan naar de haven. Ik had namelijk al eerder gehoord dat je met een boottocht de walvissen van dichtbij kon bekijken. We kwamen om 5 voor 11 aan in de haven en lucky als we waren, ging er een boot om 11 uur. Op de foto’s is te zien hoe gaaf dat was. Helaas sprongen de walvissen niet zo hoog boven het water uit, maar het was wel gaaf om te zien hoe ze water omhoog spoten!

Na deze boottrip zijn we naar Betty’s bay gegaan. Dat klonk makkelijker dan gezegd. Ik probeerde de auto te starten, maar er gebeurde niks. Jeroen concludeerde dat de accu leeg zou zijn. Ik had natuurlijk geen idee, maar zocht hulp bij het personeel van de boot. Zij kwamen ons helpen en duwden onze auto een heuvel af, om hem op die manier te starten. Daar stond ik dan, toe te kijken en hopen dat men onze auto aan de praat kreeg. Anders stond hij natuurlijk onder aan de heuvel en wie moest hem dan omhoog duwen? Gelukkig hadden we niet zóveel pech en kregen ze hem aan de praat.

We vervolgenden onze trip naar Betty’s bay om pinguïns te kijken. En niet een paar, nee honderden! Ontelbaar waren ze gewoon, zoals je op verschillende foto’s ziet. Echt geweldig die beesten, wat hebben we daar een leuke tijd gehad! Om de dag compleet te maken wilde ik Jeroen nog zeehonden laten zien, maar aangekomen in Houtbay was de hoofdweg gesloten. Zeehonden hebben we dus niet kunnen zien, maar dat komt vast later nog.

Deze dag was voor mij (Jeroen) de dag dat ik echt de bevestiging kreeg dat dit land ge-wel-dig is. Walvissen en pinguïns gezien, maar ook de omgeving en de wegen er naar toe waren erg indrukwekkend.

Dit weekend zijn we weer veel in de stad geweest. Vrijdagmiddag heeft felo me rondgeleid door de stad, zaterdagmiddag hebben we het stadion bekeken en nu (zondagmiddag) typ ik dit verhaaltje terug in de bus vanaf Table Mountain! 1 van de 7 wereldwonderen. Dat dit super was, hoef ik jullie dus denk ik niet uit te leggen. Het was wel zwaar, maar we hebben in maar liefst 1 uur en 40 minuten gelopen. Het begon helder, maar 10 minuten voordat we op de top waren, kwam er een ontzettend grote wolk. We werden er gewoon nat van, zonder dat we het voelden! Dat was wel lachen, maar helaas zagen we hierdoor niets meer van Kaapstad. Toch voelde het goed dat we de berg hebben geklommen, terwijl er ook een kabelbaan was.

Verder hadden we zaterdag de verjaardag van Nikki, waar ik eerder over verteld heb. Zij leeft voor Wolvesrivier, het dorpje waar de creche is en waar zij nog meer hoopt op te bouwen. Veel kinderen kunnen nooit hun verjaardag vieren of weten niet eens wanneer hun verjaardag is. Daarom houdt Nikki jaarlijks op haar verjaardag een verjaardag voor alle kinderen, zodat zij een beetje jarig zijn. Dit wordt dus altijd groots uitgepakt. Nikki had een groot springkussen besteld, hetgeen voor veel kinderen helemaal nieuw is. Daarnaast konden ze zich laten schminken, donuts happen, biscuits versieren en kregen ze hun lunch. Helaas zat het weer niet mee, waardoor de waterspellen niet door konden gaan, maar alsnog was het voor velen de dag van hun leven.

Zondagmiddag zijn we nog druk geweest om een auto te huren. We hebben besloten om onze reis per auto te doen. Het is bijna net zo goedkoop als met de bus gaan en je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt. Kaapstad is een hele mooie stad, palmbomen door de hele stad, maar we hebben nu ook wel ontzettend veel zin om te beginnen aan onze rondreis door dit geweldige land.

Tot de volgende update.